تجربه نشان داده است که آدمیزاد همواره در برابر یافته های جدید، مقاومت نشان داده است. حال آن یافته، یک کشف باشد و یا یک اختراع، فرقی نمی کند، اما دلیل این مقاومت چیست؟
یکی از مهمترین دلایل این مقاومت، ترس است.
ترس از تغییر یا به صورت دقیقتر باید گفت ترس از تغییر سبک زندگی.
در عصر ما، یا شاید بهتر است بگویم در صد سال اخیر، ما با اختراعات بسیار پرشماری مواجه بوده ایم و تقریبا تمامی این اختراعات باعث شده اند تا در زندگی ما تغییرات کوچک یا بزرگی ایجاد شود.
امروز ما صدها فیلم را در یک فلش کوچک ذخیره می کنیم و آن را در جیب قرار می دهیم. گوشی های ما یک کامپیوتر پیشرفته هستند و اینترنت باعث شده تا ما در لحظه بتوانیم با تمام دنیا ارتباط داشته باشیم.
کتاب های دیجیتال و صوتی باعث شده اند تا کمتر به سراغ کتاب های چاپی برویم و حالا کم کم خریدهای خود را نیز به صورت اینترنتی انجام می دهیم و اما مدتیست که شاهد یک اتفاق جدید هستیم.
هوش مصنوعی!
این اختراع یا اتفاق، ترس زیادی در جامعه و حتی حاکمان سرزمین ها انداخته است و حالا سوال مهم این است که چرا اکثریت جامعه از هوش مصنوعی می ترسند؟ و سوال مهمتر اینکه آیا این یک ترس واقعیست یا یک ترس تلقینی؟
آنچه من از شرایط دریافته ام این است که تمام این صحبت ها و مقاله ها و مباحثی که در مورد "هوش مصنوعی" در رسانه ها و فضای مجازی منتشر می شود، چیزی نیست جز یک بازی تبلیغاتی برای ترغیب مردم به این اختراع جدید علمی، زیرا اگر اختراعات 20 ساله اخیر را مرور کنیم، مواردی به مراتب بسیار ترسناک تر از این را خواهیم یافت.
اختراع ربات های میکرو که قابلیت تزریق در خون و یا حتی جای گذاری در مغز ما را دارند، دوربین های واقعیت مجازی، شبیه سازی موجودات زنده از جمله انسان و یا ساخت ویروس هایی چون کرونا که باعث مرگ میلیون ها انسان در سطح جهان شد از جمله این اتفاق های علمیست که هیچ کدام چنین بازخورد رسانه ای را در پی نداشت.
اما چرا هوش مصنوعی اینقدر ترسناک است و یا چرا اینقدر ترسناک جلوه داده می شود؟
یکی از مهمترین کاربردهای این ابزار، ساخت عکس و یا ویدئوهای غیرواقعی از اشخاص واقعیست و این یعنی جعل آسان هویت به راحتی!
از دیگر کاربردهای هوش مصنوعی، طراحی نقشه های مهندسی، نوشتن داستان و یا فیلمنامه، طراحی استراتژی های مختلف شغلی، سیاسی و ... است که هر کدام از این کاربردها، شغل گروهی از مردم است و حالا این ترس به وجود آمده است که چه خواهد شد؟
البته همه کاربردهای "هوش مصنوعی" هنوز معلوم نشده و من مطمئنم که حتی خود طراحان این ابزار نیز نمی توانند همه کارایی های "هوش مصنوعی" را لیست کنند و باید منتظر بود تا توسعه دهندگان، این ابزار را ارتقا داده تا جای خود را در زندگی و شغل انسان ها پیدا کند.
حال با توجه به آنچه گفته شد بد نیست تا به این موضوع بپردازیم که آیا باید از "هوش مصنوعی" ترسید؟
اگر خاطرتان باشد حدود سه سال پیش، دو اپلیکیشن فروش بیمه، وارد بازار بیمه شد و این اتفاق باعث شد تا یک موج بزرگ منفی در میان همکاران ما ایجاد شود. اجازه دهید رک بگویم که بخش زیادی از همکاران ما دچار این ترس شدند که به زودی شغل خود را از دست خواهند داد و اما هیچ اتفاقی نیوفتاد و وجود این دو اپلیکیشن حتی باعث شد تا لزوم وجود نمایندگان بیشتر احساس شود.
من در اینجا قصد محکوم کردن به وجود آورندگان این اپلیکیشن ها را ندارم اما متاسفانه نحوه عملکرد این دو ابزار دیجیتال باعث شد تا نگاه بخشی از مشتریان به بیمه حتی بدتر از گذشته شود.
البته که اگر به کشورهای پیشرفته از نظر زیرساخت های اینترنتی هم نگاهی بیاندازیم خواهیم دید که بعضی از مشاغل و از جمله صنعت بیمه توسط اشخاص مدیریت و اجرا می شود و در بازارهای اینترنتی جایی ندارند، هر چند شاید با ورود هوش مصنوعی کم کم شاهد مشاوران رباتیک باشیم که بدون خستگی و با بالاترین استانداردهای مذاکره به مشتریان سرویس بدهند؛ اما با همه اینها نباید از پیشرفت تکنولوژی و یا اکتشاف ها و اختراعات جدید ترسید.
هر ابزاری در جهان عملکردهای مثبت و منفی دارد. یک تفنگ در دست پلیس، باعث امنیت و در دست قاتل باعث عدم امنیت می شود. مشکل از ابزار نیست. مشکل ما هستیم که چگونه از این ابزار استفاده می کنیم و شاید بد نباشد اگر حاکمان در کنار تربیت دانشمندان، به تربیت عموم مردم نیز بپردازند و با به حداقل رساندن بی عدالتی در جوامع باعث شوند تا آمار بزهکاری به پایین ترین حد خود برسد که در اینصورت کمتر کسی پیدا خواهد شد تا از ابزارهای جدید و یا حتی قدیمی سواستفاده کند و شاید آنوقت دیگر جامعه از یافته های علمی جدید نترسد و با لذت از آنها استقبال کند.
دوست عزیز؛ پاسخگوی سوالات شما از طریق ایتا هستم !